Каталог статей

• Категория:
  Сказки
• Рейтинг:
  5.0/2
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5

У той час аб якім не памятае і прадзед майго бацькі бог Пярун неяк пралятаючы па небе зауважыу на Зямлі дзяучыну надзвычайнай прыгажосці з светлымі валасамі і блакітнымі вачамі. Якая гэта была краіна ужо ні хто і не памятае, але вядома, што была яна на памежы і на скрыжаванні шляхоу. Пярун у той час ужо быу жанаты, але натта дзеука была прыкметная. Ен сышоу на зямлю, абярнууся простым хлопцам - для гэтага яму патрэбна было толькі змяніць адзежу дарэчы. Дойгі час цягнулася тое каханне і неузабаве ад яго, як гэта у жыцці і бывае, нарадзілася дзіце.
Пад час нараджэння маці загінула і Пярун вырашыу забраць дзіце на неба. Трэба сказаць, што у Пяруна пад той час на небе ужо была жонка і так сама цяжарная. Дзіці нарадзіліся амаль адначасова. І былі дадзены ім імены - Прауда, таму чыя маці хадзіла сярод людзей і Крыуда, таму, што нарадзіуся сярод багоу.
Так яны і жылі разам і гадаваліся. Але калі маці насіла пад сэрцам Крыуду яна вельмі злавалася на Перуна за яго паходжанні на Зямлі і гэтая злосць на бацьку ды на людзей кіпела у яе у сэрцы і перадалася яе сыну. Можа яна і паспрыяла таму, што маці Прауды загінула, але пра тое не вядома нават багам. Прауда у адрозненні ад Крыуды быу вынашаны под любячым сэрцам маці і гэтая любой яго бацькоу жыла у ім і перадалася яму. Крыуда не давау маці супакою - равеу у весь час, Прауда ж - нават калі яму чагосці не хапала паводзіу сябе цішэй таго ветру, што бывае у летні час і нават не кране лісцяу на дрэве. Дзеці раслі і сталелі. Так з маленства і цягнулася, што Прауда ніколі бацькам і уволгуле нікому не рабіу зла, а Крыуда толькі тады і задаволены быу, калі камусці жыцце сапсуе. Даставалася і брату яго Праудзе. І добра даставалася.
Аднойчы, калі ужо хлопцы ужо дастаткова пасталелі каб і жаніцца можна было, у нябесным садзе Крыуда напау на Прауду і пачау над ім здеквацца у каторы час. Якім не быу Прауда добрым, але ж не сцярпеу такой пакуты і абараніу сабе.
Маці Крыуды ведала які паганец яе сын, але не магла нічога зрабіць і вымушана была зауседы яго бараніць абвінавачваючы усюх вакол акрамя сыну. Пярун, як вы ведаеце, бог вельмі заняты і выхаванне сыноу даручыу сваей жонцы. Вось і не разумеу Пярун, чаму яго дзеці увесь час ваявалі адно з другім.
Пад той час, калі Прауда абараняу сабе Пярун убачыу бойку і вельмі раззлавауся. Спусціушыся у сад ен спытау абодвух сыноу што здарылася. Кожны казау свае меркаванне, але Крыуда так пабудавау размову, што бацька разлавауся на абоіх сыноу і вырашыу павучыць іх жыць. Сарвау з іх танныя адзежы і скінуу на Зямлю, каб яны набраліся розуму і не пазабівалі увогуле адзін адного. А у след крыкнуу ім свае слова - пакуль не пімірыціся будзеце жыць сярод простых людзей.
Так Прауда і Крыуда апынуліся сярод людзей. Крыуда абвінавачваючы брата пайшоу у адны бог. Прауда хацеу яго спыніць, але дзе там. Прыйшлося яму ісці у другі бог, разважаюцы аб тым, што лепей бы ен прызнау сваю віну перад бацькам і тады Крыудзе на прышлося б іскаць сабе прытулку сярод людзей.


С таго часу сярод людзей ходзяць Прауда і Крыуда. Крыуда зводзіць людзей са шляху шэпчучы ім у вушы свае саветы, а Прауда спрабуе тых людзей вяртаць на прамыя дарогі. Так і павялося - дзе Крыуда - там плач, а дзе Прауда - там дзеці нараджаюцца у радасці. І мусіць не вярнуцца братам на неба пакуль яны не памірацца. Так яны і жывуць сярод нас і кожны сам выбірае чыю старану ен прымае.